~Θα μπορουσα να κατσω να γραψω επος πανω στον ερωτα μου και την αγαπη μου για σενα...
(Μεσα στη νυχτα και στ' ονειρο σου μιλαω...)
Εξομολογηση...
Οι ανασες που παιρνω οδηγουν ολο μου το ειναι σε εκστατικη παραλυση...
λογω της τασης σου να μ' επισκεπτεσαι οπου κι αν βρισκομαι...
Οταν δυο ανθρωποι σαν εμας ειναι τοσο ερωτευμενοι...καθονται σ'ενα πατωμα...
(σαν μικρα παιδια...)
κοιταζοντας τις σπιθες που βγαινουν σαν χορευτριες...
απο ενα αγγιγμα τους...
Νιωθω σαν η καρδια μου να χτυπα μεσα στο κεφαλι μου...
Το βλεμμα μου χαμενο στη στιγμη της τελετης,διονυσιας,οταν βρισκομαι μαζι σου...
Ο Ερωτας λεγεται Ερωτας...
και βρισκεται παντου...
Και το ερωτηματικο λεγεται ερωτηματικο και ο ερωτηθεις και οι ερωτησεις γιατι ερωτα κρυβουν μεσα και ειναι σαν αυτον...
Τα ερωτηματικα αν δεν τα πλησιασεις ερωτηματικα μενουν...
Τι δεν συγγενευει με τον Ερωτα ειναι ο φοβος...
Ναι....
ο φοβος υπαρχει στα παιδια...
αλλα οχι στους μεθυσμενους...
ποτε στους μεθυσμενους...
και σαν ερωτευμενα μεθας με τετοιο παιδικο τροπο που ο φοβος ειναι αμαχο σκοτωμενο τιποτα...
Το παιδι και η μεθη...
Η μεθη που διωχνει το φοβο και το παιδι που φερνει την αρχη...
που σαν πλυμενο μαξιλαρι απο αγγελους....
του ταξιδιου γιορτη...
Στεφανια απο τσαμπια σταφυλι στα κεφαλια μας...
Να χοροπηδαμε πατωντας τη φωτια που λιωνει το παρελθον...
Αστο πισω...
Αυτη η πορτα που τα ονοματα μας καλει λεγεται Αναγεννηση...
κι ειναι φαντασμαγορικη αλληγορια νεκρας διανοιας διαχρονικης...
Ο,τι και οπου κοιτω και γονατιζω απο δεος....
Σαν εσενα...
Δεν ποθω την υπαρξη σου στον αερα που αναπνεω σε δωματιο γεματο μυρωδιες ανθρωπων και αιθερίων...
Ποθω τα παντα που ερωτικα σ'αγγιζουν και σ'εχουν...
Μην περιμενεις κατανοηση αλλη απ'αυτη που εχω μαθει να'χω για σενα...
Χτυπους στην καρδια που μιλουν...
Ακινησια στο κρεβατι και σιωπη καβαλα σε ατι ηδονοβλεπον....
Στη μια πλευρα της κορυφης ο,τι πιο εντονο μπορει ανθρωπος να βιωσει στα ματια αλλου...
Να μην ειμαι ον ουτε στο ελαχιστο γιατι τα κυτταρα μου ειναι στον αερα ακολουθωντας την εμπιστη απο αυτα ψυχη μου...
Απο την αλλη πλευρα της κορυφης...
εκατομυριες πυγολαμπιδες ανατιναζαν αυτο που καποτε καλουταν σωμα...
(ακολουθος ψυχης μου...)
μονο γιατι....
Μονο γιατι τα χειλη μου αγγιξαν την καρδια καθε μελισταλαχτου ωκεανου που ξυπνησε...
Βουτηξα σ'αυτον τον ωκεανο...
κολυμπησα γυμνη...
ηταν τα δακρυα σου....
Πλυθηκα με ο,τι αφησε εσενα...
Ηπια απ'τον ωκεανο...
και μα το καθε αστερι που κοιταξα καταματα...
(ειδα αστερια-κομητες να πεφτουν,σε σκεφτηκα,ηταν θαυμα...
μεσα απ' τα ματια μου το ειδες...)
ωκεανοι πολυγευστοι...
μα ο δικος σου ηταν νερο....
Ξερεις τι παει να πει νερο;
Θα πει μοναδικο...
Μονο εκεινο θρεφει και ολοκληρωνει...
Αυτο θα ζητουν οι πλουσιοι και οι ζητιανοι παντα...
σαν το στομα στεγνωνει γιατι ειναι αδειο απο αγαπη...
Ερωτας ταξιδευτης...
το σπιτι καιγεται....
ο κοσμος καιγεται...
ο αρλεκινος στο κουτι του τρεχει...
Σου εμαθαν οι μοιρες πώς να σταματας το χρονο...
Μου λειπουν δαχτυλα....
μου λειπουν κομματια...
Το κατεχω το υλικο μου σωμα που κινειται αϋλο γυρω απο την κεκτημενη δι εμε ψυχη...
Μα Αγγελος ειμαι και εισαι τα φτερα...
Ζωη εχω χωρις φτερα...
Σαν Αγγελος ομως χανω την αξια μου διχως...
Ο Αγγελος σαν πετα...
δεν ειναι φοβος....
απειλη...
Ειναι θαυμα μιας ενωσης...
Ολα ειναι δυο...
ενας ανθρωπος και φτερα...
Ανθρωπος συναντησε φτερα...
Ανθρωπος ιπταται...
Εχεις βιωσει ποτε μια πτηση;
(Λατρευεις να πετας....)
Αν σταματησω...
δεσε σφιχτα τα ποδια μου στο χωμα....
και τα σκοινια να παρεις...
Κλεψε το Ρωμαιο απ'την Ιουλιετα σ'ενα βωμο λουσμενο σεληνοφως...
με σημειωμα ''εδω θα γυριζω...''
κι η Ιουλιετα στο βωμο θα ριζωσει μεθυσμενη και παιδιαστικη...
μεσα στην παραζαλη του Ρωμαιου της....
και αντιστροφως δοσμενο...
Για σενα....
θα σκισω το φεγγαρι με τα δοντια μου αν λιγο το βλεμμα του παρει απο πανω σου και σε κανει να λυπηθεις....
