~Coin-operated boy~

~Βαλε με στον κοσμο σου...
οσο κι αν σε χτυπαει καποιες φορες...
Ακομη κι αν λες πως ηρθαν δαιμονες και τον εκαψαν ολοκληρο...
Ο δικος μου απλα καταστραφηκε...
τον κρατουσα πανω στα χερια μου...
και επεσε και με πλακωσε...
Ξερεις το βαρος ενος κοσμου;
Σ'ενα βημα και μια σκεψη τον ειδα να με χτυπαει θραυσμα στο θραυσμα...
Κι ετσι τωρα...
φοβαμαι να πλασω εναν καινουριο...
Αφου στον τελευταιο που ακομα με βασανιζει...
στηριξα ενα σωρο πραγματα...
σαν ελεφαντες,που δε σ'αρεσουν,σ'ενα μικρο ραφι στο δωματιο μου...
κι αυτη τη στιγμη μαζευω κομματια χαρτινης καρδουλας στην ανεμοθυελλα...
~Πες μου ομως...
ποσο το σκεφτεσαι τις στιγμες που εισαι μαζι μου;
Αστο βασικα...
μη μου πεις...
απαντα στον εαυτο σου...
Γιατι για μενα γνωριζω ηδη...
πως εκεινες...
ειναι σαν τις ωρες του πατιναζ...
ωρες ισορροπιας και μηδαμινης οδυνης...