~Ανακατευομουν~

~Ανοησια μου που αναρωτηθηκα...
τουτες τις μαυρες μερες...
Σερνομαι με μια ανασα σ'ενα οικειο κατωφλι περιμενοντας...
Ειχα μια τσαντα μ'ενα λωτο και ενα μη αμαρτωλο μηλο...
Δεν πειναω,ομως,γιατι δεν το καταλαβαινεις;
Ο φοβος μας χαρακωνει...
κι εγω εχω αρχισει να ~πεθαινω~ απο την αιμοραγια...
για στιγμες...
για χρονια που φυγαν...
σκλαβωνοντας καθε τι ζωντανο...
~Αν το αγγιξεις θα γεμισεις με φωτια...
αν το νιωσεις θα πεταξεις οπως πρεπει...
οι φωνες μεσα σου μιλανε...
κι εσυ εσκεμμενα αρνεισαι να ακουσεις....
~Ο ουρανος γαλαζιος ειναι γλυκος...
μα μην ξεχνας τα ηλεκτροφορα συννεφα....
Και πρεπει να τα καβαλησεις...
μα απ'την αλλη.........................
δεν ξερω....