~Αγαπη ειναι οταν ξυπνας και το παραμυθενιο σου ονειρο ηταν κοινος εφιαλτης~

~Σε προκαλω να βουτηξεις....

σ'αυτη την αβυσσαλεα λαοθαλασσα....

και να βρεις μαργαριταρι...

σαν το δικο μου...

Να σε βρισκει κατω στο χωμα να αιμοραγεις...

και να μπορει να σε κανει να αναπνευσεις σα να μη σε σκοτωσαν ποτε...

~Εκει στον οριζοντα των σκεψεων...

ειναι κρυμμενη μια πληγη...

που αναβλυζει ενα αστερι...

που μονο με την απόχη των παλιων σου ονειρων μπορεις να το παγιδευσεις...

Πιστεψε με...

ο λοιμος που επεσε στις χωρες μας....

ειναι κοινη μας αρρωστια της καρδιας...

κι αν με σκισμενους επιδεσμους πας να ξορκισεις το κακο...

εκεινο το δρομο του για την ψυχη σου θα τον βρισκει παντα...

~Σ'αυτην την φωλια φωλιαζουν μονο εις ματην φοβισμενοι ανθρωποι...

οι ανθρωποι των διωγμων...

Μα εγω δεν εδιωξα παρα μονο ενα δαιμονα που ειχε καρφωσει στο στηθος μου ενοχες...

Κι οταν ο πιο αιματηρος αγορασε τα σπλαχνα μου για ατελειωτα δακρυα....

Τον ρωτησα την τιμη του...

και το μαχαιρι του καρφωσα στο κεφαλι...

να μην κουνηθει και με ακολουθει σε οποιον δρομο κι αν διαβαινω...

~Σε χιλια σκλαβοπαζαρα κι αν πας να αναζητησεις...

Μονο σκλαβους και ψευτες θα συναντας...

κι οχι τα αυτοκρατορικα χερια...

που θα πρεπε να σου προσφερονται γιατι η αξια σου μετρηθηκε απ'τους θεους...

Σε προκαλω...

βρες τον κυκνο που θα σε πλησιασει...

και θα σου ζωγραφισει τον ερωτα πανω στο νερο χωρις να φυγει...