~Αισχυνον Κομπος~

~Ποιος ειναι αυτος...
ο αθλιος κομπος που στοιχειωνει τουτο τον κοσμο των τρελων?
Μ'εχει γραπωσει απ'το λαιμο...
κι εγω του τα 'χω παραδωσει ολα...
Τί το αξιας μπορει να εχω...
και να με κρατα τοσο επιμονα...
"ΑΝΟΗΤΗ ΑΓΑΠΗ Σ'ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΙ ΕΣΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ?"
~Μια μαγισσα εγραψε σ'ενα δεντρο του δρομου μου...
"ολα τα μυστικα...
κρυβονται στα μαλλια που θα επιλεξεις να χτενισεις και να κοψεις..."
Ο,τι κι αν σημαινει ο λογος μιας μαγισσας...
κυκλοφορω με δαχτυλα λεπιδες....
Καθε μου αισθηση να χαρακωνει και να αμυνεται...
(γιατι να αμυνεται?)
Οσο διηγουμαι...
τοσο με απομονωνω...
~"Να φυγουν ολοι!"φωναξε το κοριτσακι...
"Να φυγουν ολοι...να σωθουν..." μικρης Καταστροφης λογυδριο...
"Δεν ξερω τι να κανω...
κι η λασπη στα ματια μου πετρωνει..."
~Πνιχτες λεξεις προσπαθουν να φτασουν τον κομπο...
Χαρισε μου τη ζωη,το εχω αναγκη...
Αν εισαι για καλο μου κι εσυ...
θα παρεις τον πορφυρο μου ουρανο...
Το μονο μου απομεινον αποκτημα...

(Πρωτο της σειρας...)