~Ισως κατι ολοσωστα λαθος~

~Άγγιξε με στο στήθος...
έχω ένα κόμπο που έφτιαξες με τα ίδια σου τα χέρια...
Με βασανίζει πολύ...
τόσο που δε μπορώ να ανασάνω όπως πρέπει...
Ώρες ώρες με κάνεις ν'αρρωσταίνω...
Άλλες φορές απλώς υπερβάλλω λες...
~Τα θέλω όλα δικά μου,ε;
Δεν ξέρω...
αν με ονόμασαν καθρέφτη μπορεί...
Αλλά μ'αγαπάς κι ας είμαι υποβιβασμένη στην καρδιά σου...
Ναι κι εγώ...
Φυσικά...
~Συγγνώμη για την ειρωνεία μου...
με κατέκλυσε ένα συναίσθημα παράλογης αδικίας...
Νομίζω πως έγινα στόχος της αβέβαιης μοίρας...
και της βλακείας μου...
~Βασικά πληγώθηκα...
κι εκεί που χτύπησα ή με χτύπησες πονάω...
αλλά μην ασχολείσαι...
μη σε νοιάζει...
δεν τα προλαβαίνεις όλα...
Έλα,γύρνα την πλάτη...
ρίξε μου δυο ματιές...
και ονειρέψου...
~Τουλάχιστον κάποτε δε μάτωνα κανένα...
μόνο το εγώ μου στα χρόνια της ζωής μου...
Μια φορά το'κανα...
και τώρα ξανακύλησα πίσω...
Όχι εσύ δεν το ξέρεις...
δεν το γνώρισες ποτέ...
γι'αυτο το υποτιμάς...
Μα δε φταις...
εγώ φταίω που περπατώ με τα μάτια μου κλειστά...
κι όσο κι αν οδύρωνται όλοι γύρω μου...
εγώ τ' άνοιξα τώρα δα,για μια στιγμή...