~Πλανταξα(οπως λεμε θαλασσα)~

~Ξέρετε κάτι κύριε δικαστά?
εγώ δεν ήθελα να διαπράξω κάτι τόσο βάναυσο...
αλλα οι άνθρωποι απ ότι φαίνεται δεν λειτουργούν με το είναι....
ε τι να κάνω?
είμαι πολύ μικρή για να παλεύω...
αφού με πιάσαν απ το σβέρκο...
το γνώριζαν...
θα σκάσω....
κι έσκασα!
βούλωσα τα στόματα και τ' αυτιά τους...
~χαχ,όχι δε θα μιλήσω για ψυχές και μαρτυρια και σκόνη....
αυτή τη φορα θα πηδήξω στο άθλιο κενό...
με την ελπίδα να χαράξω την πορεία των ανωμαλων μου δρόμων...
έτσι είναι η ζωή και έτσι τη σκορπίζω...
οι λέξεις και το νόημα τους είναι ατόφια...
στην αλληγορία δεν πλανιέμαι τώρα πια γιατί σιχάθηκα...
~Αυτοί νόμιζαν πως με έχουν...
τους πίστευα και τους διαψεύδω....
Αυτό είμαι...
θα υπάρχω δίχως δρομολόγια να με περιορίζουν...
ΌΧΙ ΔΡΟΜΟΛΌΓΙΑ!
τέρμα πια!
Λυπαμαι την ατυχία που με δέρνει!!!
να ψοφήσει η σκύλα...
δε θα ψοφήσει εμενα!!
~Αμέσως το εγώ μου αναστηλώνω υπερήφανα...
στα μούτρα τους!
Είχαν την ιδέα πως οι σκύλοι δεν πουλάνε την ψυχή τους....
οι καλύτεροι θαρρούσαν...
μα όχι,είναι ψέμα...
την μάνα και τα μέλη τους για την δικαίωση!
Η αγορανομία είναι μια ανάπηρη πόρνη...
δε δίνει σημασία στο αν-"εκτιμητο"!
δεν υπάρχει κι όσο κι αν ψάξεις εσύ θα χάνεσαι!
~’Αντε...
αναλώσου...
γονάτισε και ούρλιαξε ΓΙΑΤΊ!
κι αν περιμένεις απάντηση...
είσαι απλά ηλίθιος!
A!πάρε και άδεια κουτάκια από αναψυκτικά...
να δεις ποιος σε σκέφτηκε σήμερα...
άραγε τι να περνάει από το νου του?
ειρωνέψου και λίγο μέσα στην απελπισία σου....
θα γελάσεις πολύ μόλις όλα τ' αντικρύσεις....
~E,αυτά μου έλεγαν κι εγώ δυσβασταξα!
Μου επέβαλαν τυφλότητα...
εμενα δε μ' αρέσει η κακια...
ονειρεύομαι να αγαπώ σωστά...
Ο νομος της σχετικότητας να διδάσκεται στο χρυσόψαρο!
Και τώρα πείτε μου....
Αθώα η Ενοχη?